-Her doðan günü kýnýyorum, kulaðým çalmayan kapý sesini dinlerken-
-Ömrüme bir gün daha yitiren takvimlere küsüm,oysa ne çok sensizken-
Ýlk cemresi düþmemiþken henüz
El deðmemiþ bakir kýzýllýðýna hüznün
Tan vakitleri ibibiklerin aðýtlarýyla daðlanýrken
Güneþin tam alnýna deðen taþ söndürdü
Týpký gün gibi, bütün vuslat ümitlerini
Hem de en kuytusunda beklerken gecenin
O maðrur edasýyla salýnýr sandýðým seherlerin.
Yok
Yok yar, sana deðil sitemim!
Ellerine ayrýk otlarý dolanmýþ yalnýzlýða seslenirim.
Bilse ki iliklerim süngüde asýlýdýr
Bilse ki yüreðimin damarlarý þýrbýk dikenine dolanýr
Hiç silmez miydi gönlümden akan kaný
Bilse ki düþündükçe hücrelerim daralýr.
Ey sevgili!
Hani gittiðin gün gibi
Hala ayný sokak ayný köþe baþý ýslanýr saðanaklarla
Ama ne öyle gök maviliðini örten kara bulutlar
Ne de kaldýrým taþlarýnda sürünen solucanlar var.
Bir karanlýk peydah olmuþ ki pencereme
Sorma!
Tutam tutam saçlarýmdýr avucumdan savrulanlar
Bir yalnýzlýk rüzgarýnda bir de gözümün yaðmurunda
Þimdi sýrýlsýklam sürüklenen sensizliðim var.
Yok
Yok yar, sana deðil sitemim!
Her damlasýnda, adýný alnýmdan silen yaðmura seslenirim.
Bilse ki alýn yazým silindikçe ben bir hiçim
Bilse ki son harfinde silince kendi ellerimle derimi yüzerim
Hiç utanmaz mýydý toprak yaðmura hasretine
Bilse ki en az onun kadar kendime çekilmiþim.
Geceye düþmüþ baykuþ gözünde hayal
Tek perdesi yýrtýlmýþ gönül mabedimin
Kim bilir gün daralýr göðsünü dolduran karanlýktan
Gün olur hüzün patlar üstüne bastýðýn mayýndan
Pimini çekmiþim yalnýz geçen yýllarýmýn
Göðsümü yýrtan þarapnel parçalarýnda adýn var.
-Ve ayak sesleri dolar geceye sevgili kokan bir sevinçle-
-Göðsüm bütünlenir yeniden doðar gibi yeni bir ömre-
SELMA PEKÞEN