artýk ölmek üzereyim. eminim. üstelik dakikalar geçiyor, bitmek bilmiyor gün.. avucuma týktýðým her þey gibi.
ölmeye kalktým. saat henüz mayýs öðlelerinden sonra beþ idi. bir aylak bulut geçti balkonumdan.
hiçbir þey eksik burda. senin nerde olduðun hakkýnda, dudaðýmda tek bir týkýrtý: orda bir yerde iþte. bu kelimeler nedir sevgilim? kimdir ki sesimi kesiyorlar? týpký ellerinin yansýmasý.
sokak öyle grip ki! öyle de akýyor hayat dýþarda. ama dýþarda. içerde ne olduðundan haberi yok dýþardakilerin! öyleyse neden salonumuzdan otöbüs kalkmýyor, kars’a?
“ufukta kýzýllýk var. kýzýl.. herkesin aklý ufka yapýþmýþ. tüm insanlarý allah kahretsin, hepsini.. kýlýçtan geçirelim” dersek bizi yakar bu yýl gibi günler, sevgilim ah ki ne vah ki nerdesin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.