Olasılıksızlıklar

kara yazý astý yel, toprak yola.
bunun içindir ki kederim yaðmur kokar.
ne zaman rüzgar gibi bir þey esse þehrimden,
adam akýllý ama bas baya titrer iþte sokaklar.

kaðýtlarý bin dinara satlmýþtýr bu sokaðýn.
tüm olasýlýksýzlýklar kilitlenmiþtir,
insan aþýk olmaya heves eder de..
olasýlýksýzlýklar denir paketlerin içinden insana.. olasýlýksýzlýklar..
anahtarý karun’un hýrsýzýna verilmiþ bir kilitin arkasýndan gülmekte.

sel götürdü.
yas bitirdi.
el tele deðdi ve baþladý baðlama çaðlayana dönmeye.
duyulan bu eþssiz musiki gönderildi bir dirhem alýn tersiz gezegene.

ki,
hayýrsýz bir kirpi huzursuzluðudur insanýn nankörlüðü.
aksi gibi kalmaz olur karun’un parasý.
hýrsýzlýk vesile olur cennetin bu yüssüz ýlýklýðýna.
kim ne derse desin, hayýrsýz insanlar da bileklerini burkar.

laf-ý güzaf.
“yarýn yine güneþ doðacak”
kar taneleri kýþý götürüyor senden bana..
keþmekeþ yaðmur dövüyor düþünmekten çatlayan damarlarýmýzý.
oysa sen, güzel sözler bekliyordun benden.

Sosyal Medyada Paylaşın: