Gölgemle Kavga Etmekteyim

gölgemle kavga etmekteyim
kýrmýzý bir þeyler akýyor ellerimden.
bu kan deðil.

hisar.
denizin siyahýna,
göðün suratýndaki o bembeyaz siyahlýðý içime açan deniz.
sen ve ben ve deniz. maisi bol bir nehirde
sanrýsýz gibiyiz.

ben tutardým dördünü birden parmaklarýnýn.
sen beþinci olurdun yine;
yeter ki sen düþme diye,
tüm yollarý sola yatýrýrým.
ama bilirim ki dünyada,
bu ve bundan sonraki herhangi bir cümlenin,
kalbindeki cereyana iþlemesi zor.

seni kimseler bilmiyor.
ilhan bile.

seni nasýl anlatmalý?
batan güneþe sýrt çevirdiðinde,
buz gibi mevsim soðuðu, ellerimde kýrdýðýnda nefesini,
yumuþak ve sert bir kuþ kanadý gibi yanýmda çýrpýnýþýn.
tüy gibi hafif, yað gibi ince, taþ gibi mat Ýstanbul ayazýnda
yanýbaþýmda ellerin!
ah devrilmek.
ses çýkaramadan devrilmek.
hayatta en sevilen þeyi seninle yapýp,
akýldan geçenleri sana bildirememek.

seni nasýl çýkaramamak göklere.
derin bir kahvenin kokusunu nefse ve nefese çekmek gözlerinden.

birden irkilirim.
yeni bir felsefenin ýþýðý aydýnlatýr bembeyaz kazaðýný.
ýþýk benim yapamadýðýmý yapar.

seni kimseler bilmiyor.
ilhan bile.
kendimden sakladýðým;
bazen ben bile.

Sosyal Medyada Paylaşın: