........................................eski bir þiir, fakat ruhu eskimeyen ,terütaze...
Þimdi bir ben varým, bir de sen.. Sen yoksun ah! Ya ben! Ya ben!
Zaman ve mekan ötesi duygularýmla Umudu yüreðimde taþýrým ben Sevdaya ait toz pembe kaygýlarýmla Sana koþar, rüzgarlarla yarýþýrým ben
Uzattým çaresiz ellerimi bahtýna Uzaklardan göndermedin bir haber Söylesene kim kurulsun tahtýma Bu gönlüm ne zaman mutluluða erer
Ýçimde yokluðun ürperten naðmeleri Dýþarýda insanlar komediyi oynuyor Bu ilk deðil ,sýralayýþým kelimeleri Mýsralar ancak karalarýmý boyuyor…
Usanmak deðil usanç üstü bir duygu Paramparça etti gelecek hülyalarýmý Ütopya deðildi sana duyduklarým Ama neden kana buladýn rüyalarýmý
Susuzluk nedir þimdi daha iyi anlýyorum Sular içinde susuz býraktýn beni Bir çeþme baþýnda oturup aðlýyorum Bir damla suyun hicranýyla yaktýn beni
Söyleyeceklerim yaralý bir kalbin lisaný Bunlar söz deðil, belki ruhumun isyaný Ýçimden akýyor sana sevda ýrmaklarý Ama duyulmuyor ki bir türlü feryadý
Þimdi ne sen varsýn ne de umutlarým.. Bir ben varým, bir de anýlarým…
......................................................Mürsel Emre DOÐAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.