Bir Affedilişin Yakarışı

Yorucu bir iþ günü sonrasý,
Raflarda tüketemediðim,
Meze sofralarýmda yudumladýðým
Þiþesinde durmayan alkolik yaþantýma racon kesen acýmtýrak yüzlere,
Alt geçitleri mesken tutan etleri satýlýk fahiþelere,
Köþe baþlarýnda piçleþmiþ köprü altý dipsizlerine tükürerek
Bitmek bilmeyen þarhoþluðumla yürüyorum.
Sövüyorum,
Yürüyorum,
Sövüyorum,
Susuyorum...

Gece boyunca ayakta durmuþ bedenimi býrakmýyor tükenmiþliðim.
Yorgunluðun hiç býrakmamacasýna çullanarak çökmesi
Yýkamaz, yýldýrmaz beni...
Nerdeyim, ne yapýyorum?
Günlerden bilmem ne...?
Haftanýn bilmem hangi günü?
Kaçýncý uykusuz gün doðumum?

Bilmem ki...

/.../

Güneþin doðuþuna hantal adýmlarla sürünmemin
Çimenleri ýslatmakta olan çið tanelerime,
Eski bir hicran yarasýnýn da,
Binlerce defa kanayan kalbimin öteki yarýsýna damlamasýdýr hüznüm...
Gece boyunca ayakta durmanýn verdiði yorgunluðun üzerime çullanarak çökmesi,
Uykuya defnedilen yolculuklar sonrasý
Beynimi vurmuþ, kýlcal damarlarýmý kabartmýþ, yüzümü soldurmuþtu.
Görünen ýþýklar arasýnda yitip giden
Beyaz mermerlerin soðuk buðusunda saklanan isimli yaþayanlara

"Selamun aleyküm ey ehli kabirler" deyip,

Mezarlýðýn karþýsýnda çiçekli yolda ki ezdiðim kaldýrýmlar þahidim olsun
Ýki aydýr kesmediðim, kesemediðim
Kirlilikten geçmiþ, aþýrý kirli sakallarým yüzünden aðýrlaþmaya baþlayan
Suretimin verdiði rahatsýzlýk,
Ruhumda yorgun adýmlarý hastalýða meylettirir cinstendi.
Aþýrý derece de rahatsýz oluyordum.
Hasta oluyordum
Yoksa hasta olan onlar mýydý?

Anlamadým iþte...

Yüreðimde kaybolmaya yüz tutmuþ,
Eskiye demirleyip,
Yeniye tutunmaya çalýþan küçük bir serap görmüþ gibisinden,
Yitip gidenlerimin ardýndan aðlamaklý.
Gözlerim de yaþ,
Sözlerimde yaslý sýcak bir telaþ ...
Giderek üzülen,

"Hemen þimdi bende ölsem" diye çýðlýksý figanlara sarýlan

Vücudumda geceden kalma ýsrarcý yorgunluk sonrasý
Gidenin ardýndaki "sonpiþman" ben,
Yetmiþlik delikanlýlarýn durgun adýmlarýna benzeyen
Bir ömre bedel yolda yürürken
Kulaðýmda cýzýrdayan müzik eþliðinde,
Bir þarký,
Bir þiir,
Ve bir satýrdaki "mana olsam" der demez,
Uyuyan ruhumu uyandýrmaya kalkýþarak

Düþünüyorum;

Biraz sonra eve varmanýn,
Sýcak yataðýma kavuþmanýn hayaline sarýlýp
Küçük bir umut görmüþ edasýnda
Eski kitaplarýn arasýnda boðulmanýn
Ve kaybedilenleri geri kazanmak adýna
Durduramýyorum kendimi
Saklansam da, görmemezlikten gelsem de boþ.
Ayaklarým ilerlemiyor bir türlü.
Hantallaþan et parçamla boþluklarda aðýr aksak kaðnýyým þimdi.
Sallanýyorum,
Düþüyorum,
Yýkýlýyorum,
Yürüyorum,
Düþüyorum...

Savaþ meydanlarýnda düþmana yenik düþmüþ "Yiðid Mehmedim"

Yüreðime dolan efkarlý cigaramýn ateþini merminin sýcaðýyla yakýp
Üþüyen ruhumu ýsýtmaya çalýþýrken
Pamuk beyazý dumanýnda yok olmanýn þuuruyla,
Ýçimde bitmek bilmeyen

"Unutulmuþ masalsý günlere/isimlere" susuyorum...

Yitilmiþlikler içersinde "aciz kulum".
Bitmiþliklerde bitiyorum.
Ve yürüyorum...
Ýçimde batmakta olan güneþe inat
Elimden kayýp gidenler/im için susuyorum
Yürüyorum,
Sessizce aðlýyorum,
Yutkunuyorum,
Gidiyorum,
Aðlýyorum,
Yürüyorum,
Aðlýyorum,

Yorulana dek.

"Ne de olsa kaybeden benim" yine...

Not: Ateþe düþmüþ kar gibi eriyorum. Özür dilerim beni affet...

NeYzEn..



Bülent Kaya

Sosyal Medyada Paylaşın: