Mona Lisa

Yo(k)sun Yeþilim/(kar)anlýk Maviliðimde

Elimde boþ bir tuval ve bir fýrça
Karalýyorum dünyanýn en ünlü tablosunu
Tek dokunuþla saçlarýndan baþlayýp
Gök mavisi gözlerinde son bulmak istiyorum
Ama bir tek fýrça darbesi
Ve gök kuþaðýnýn muhteþem renkleri bile yetmiyor

Mona’yý çizmeme...

Kýzýllýðýndan süzülüyorum gamzelerine doðru
Kelimeler karýþýyor kan kýrmýzýsý dudaklarýna
Aralýyorum kirpiklerinin siyahýndan yosun yeþili gözlerini
Dalgalar savuruyorum tutam tutam saçlarýna
Rüzgârla iþliyorum tuvale seni...
Ýçimdeki kelimeler eksik kalýyor kömür karasý kaþlarýnda
Ve renkler sýðmýyor renksiz gülüþlerine

Aldýðým nefesten, soluyorum seni

Mona Lisa...

/Aþkýn þiirini çizmek istiyorum
Göz bebeklerindeki perdeyi indirip
Tek tek fotoðraflarýný izleyerek.../

Ve bir þarký
Ve bir þiir
Ve bir resim

/Ben mona lisamý çiziyorum/

Tozpembe silikliðinde ararken seni
Siluetin canlandý göz bebeklerimde
Iþýltýnda bulurken sende kaybolmuþ kendimi
Sýcaklýðýnda terliyorum kýþýn ortasýnda
Çölde Leyla’sýný arayan Mecnun gibi

Þeffaflýðýna bakar gibi resmine bakýp
Iþýk hüzmesi gibi aktým gözlerinden
Esrarengiz ve zarif bir gülümseme vardý dudaklarýnda
Sanki
Tabiatta eþi benzeri yoktur bunun
Sanki
Aþk bana baktý
Ben aþkýma...

Aþk aþk aþk...

Ben aþkýmýn tablosunu çiziyorum
Elimde kara kalem yüreðim
Beyaz bir kâðýda bakar gibi

Karanlýk maviliðinde...

Elif’e...

Bülent Kaya

Sosyal Medyada Paylaşın: