Arabalar, lambalar,sesler, doktorlar, hemþireler Koþuþturan,baðrýþan, aðlayan insanlar Ve kimliksiz yüzler...
/Artýk yok.../
Bir yýldýz kaydý gökyüzünden
Adý Zeynep’ti... Erkendi gidiþi Daha yirmi üç yaþýndaydý Tükenmiþti inancý Kurumuþtu hayalleri Yolun yarýsýnda bile deðildi Yaþanacak çok þeyi vardý Daha okulunu bitirip iþ hayatýna atýlacaktý Özgürlüðüne kavuþacaktý Belki de ruh ikizini bulup evlenecekti Mutlu bir yuva kuracaktý Çocuklarý olacaktý Ve Þiirler yazacaktý... Ama bir gece an/sýzý(n) Kanatlarý yok oldu Yeryüzünün dipsiz boþluklarýna býraktý ruhunu Metrelerce yüksekten Yalanlara/yalancýlara küserek ... Terk-i diyar etti Göçtü gitti uzaklara Geri dönmemek üzere...
Her þey olabilir þu yalan dünyada Ölüm hariç...
"O" ölümü seçti Yakýp yýktý ortalýðý tozu dumana katarak
/Dünyayý zapt edenler görsünler halini.../
Gül ol cennette aç
Ve
Cennetin koynunda saklan...
Bir Zeynep soldu aramýzdan...
ALLAH rahmet eylesin...
Not: Zeynek Kahraman Füzun adýna kaleme alýnmýþtýr...
Bülent Kaya/Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
NeYzEn.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.