þiir
rüzgâr
ve su
akýntýya kapýlan zamanýn uðultusu
dökülmüþ sokaklara
heykeller gibi yalnýz insanlar
ve sertti yüzlerinin dokusu...
…
dalgalar;
koylara býraktý gözlerinin suyunu
denizin koynuna sokuldu gece ürpererek
yüzünü çevirdi beyaz tenli yýldýzlar
karanlýktý ve yoktu o gece ay
iklim yazlý sesini býraktý ýlýman elleriyle
giyindi avuntu elbisesini, taradý saçlarýný
özlemi ilikledi göðsünün bir yerine
adýmladý rýhtým yolunu...
kaç kez deðiþti mavinin buðulu uykusu
ve...
ne çok düþ kuþu kondu tekne direklerine
ve ne büyük kýyamettir hasreti düþünmek
yokluk mevsiminde…
yaban kokulu ahlat aðaçlarýna kaldý sarý güz
bir de þiire saklandý bir söz.
olduðun yere çevrildi yaðmurun bakýþlarý
sessiz döküldü gözlerinden iki üzüm suyu
söylenmeyenler acý
içinde kalanlarsa tatlý
uzun hikâye bu kýþ güneþi
içim kendine tuzak
beklemek yaslý yasak...
kuþlar da geldi göçten
tarlalar bakýr güneþle seviþirken
zordu aþký bekletmek düþüncede
bakýþlarýndý kirpiklere düþen cemre
unutma! sevmek kýrmýzý mercan kayalýðý…
þiir
rüzgâr
ve su
yokluðunun valizsiz yolcusu...