"Nerede bu kýrlangýçlar, yoksa daha gelmedilermi? Kocakarý soðuklarý bitmedi, Cemreler daha düþmedimi? Ayak izleri, pýtýr çamurlarý yok... Nerede özlediðimiz cývýltýlý sesleri, Korkutmayýn... korkutmayýn beni, Yoksa, bize küstüler mi, Vefalý kýrlangýçlarýmýz gelmedilermi? "
Ah nineciðim, dedim. Sen kaçýncý kuþak kýrlangýçlarý sorarasýn: Her yýl, sonraki yýldada geldiler Hem de daha kalabalýk, maile, Nisan baþlarýnda, bildiðin dam evimize, Aileden birileriymiþ gibi samimi, alýþýk, Bak,çalý direkli tavanýmýzda, Özenle yaptýklarý çamurdan, onlarca yuvalarý.
Kemal Polat
Bu þiirin hikayesi:
Ninem kýrlangýçlarý çok sever, onlarý için ’evimizin bereketi.’ derdi. Nisan, mayýs aylarýnda gruplar halinde gelip evimizin tavanýna yerleþir, bozulan, yýpranan, yuvalarýný yeniler, sonbahara kadar yavrularýný büyütüp havalarýn soðumasýylada tekarar göçüp giderlerdi. Doksan yaþýný geçmiþ ninemin öldüðü yýldý. Hastaydý ve hep yatýyordu. Ufak tefek, iki büklüm olmuþ ninem daha da küçülmüþtü. Çok dirayetli, çok nüfuzlu ve yalnýz ailesinin deðil, tüm köy halkýnýn da üzerinde büyük etkisi olan saygýn bir kadýndý, ninem. Artýk son demlerini yaþýyor olmalýydý’ki, üzerinde bir oyana, bir bu yana fýrr.. diye uçuþan kýrlangýçlarý bile hissetmiyordu. Gelen giden herkese, özellikle de bana ’Bu kýrlangýçlar gelmedimi? hava niçin bukadar soðuk, cemreler hala düþmedimi? ’ diye, hep sorar dururdu. Bu þiir’imi de, mekaný cennet olsun; kendisi minicik, ama yaþamý ve yüreði devasa büyüklükte olan unutamadýðým ninem için yazdým. Kemal Polat
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.