Fýrtýnadan önceki sessizlik gibisin. Hüzün kokusu var her gün ertesinde, Hüzünler saçýyorum saða sola. Hayata her gülümsediðimde, Hayat bana hep hüzün sundu. Þiir yazayým dedim hüzünle baþladý kalemim. Radyoyu açtým hüzün makamýndaydý beste. Özlediðim þefkatindi, Ne çok isyanlarým ve savaþlarým Vardý yarýda býrakýp kaçtýðýn... Ýçime akýtýyorum gözyaþlarýmý. Çýrýlçýplak hissediyorum kendimi. Korunmasýz... Yapayalnýz... Tek baþýna... Kurudum rüzgarýnda aþkýn! Bir sonbahar yapraðýyým þimdi... Hüzün kokusu var her gün ertesinde, Hüzünler saçýyorum saða sola.
GÜL DEMÝRBÝLEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
prensesfiruze Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.