GÖNLÜMÜN SEVGİLİSİ

Dün akþam Ankara’da…
Sessiz çýðlýklarýmla þimþekler çakarken gökyüzü,
Ben saðanak saðanak yaðýyorum üzerine,
Anlatamaz hiç bir kelime hasretimi sana,
Aþk sýðmaz kâðýtlara…
Elinde tuttuðun yaralý bir yürektir,
Bak avuçlarýna;
Ýdamlýk bir mahkûm gibi dile gelecektir.
‘Lütfen koyar mýsýn kalbinin yanýna?’
Geceye mektuplar yazýyorum yine,
Hasretin kuþatýrken þehrimi.
Ruhu çekilmiþ neferler esir alýyorlar beni.
Zindaným oluyor dünya,
Sensizlik en büyük iþkence.
Halime gülerken yürüyen etler kemikler,
Ben ateþe dalýyorum.
Sevgili yana yakýla sana geliyorum.
Saat akrebiyle zehrini boþaltýyor içime,
Sana çýkacak yollar arýyorum.
Seninle doðan bu yürek, seninle ölecek.
Fark etmez misin? Her yazý beni anlatýr,
Ýçini yakan her cümle bana aittir.
Yüreðini titreten her þarkýyý, ben söylerim sana.
Yaþamak zor, hayat çekilmez, vuslata kaç kaldý?

Yüreðimle ve tükenmek bilmeyen özlemle…


GÜL DEMÝRBÝLEK
Sosyal Medyada Paylaşın: