ANKARADA BİRİKTİ ACILARIM...
Umutsuz bakýþlarýnda, kýrýk bir çýðlýk duyduðumda.
Korkusuz ruhum, hayallerimde sürgün gibiydi.
Ýçimden zamansýz uçurdun sevdayý.
Masalýmsý bir þiir gibiydin vefasýz…
Yanýlgýlarým omuzlarýma düþerken,
Feryadým göklerin acýsýyla karýþtý.
Yüreðimdeki sana söz dinletemedim.
Vefayý sadece sevda türkülerine yazdým.
Aðýtlarý, umutlarý, bitmeyen þarkýlarý,
Hüznümün sensizliðinde sakladým…
Ankara’da birikti acýlarým…
Bir avuç geçmiþinle kapattým kapýlarýmý
Sorma sakýn bana yorgunluðumu,
Yüreðimdeki depremleri.
Sana yüreðimi doldur demiþtim,
Avuçlarýna yüreðimi býrakmýþtým.
Gül yüreðimde acýlar derya deniz.
Senin olmadýðýn bahçeme yaðmurlar düþermiþ.
Bülbül konarmýþ gül dallarýma bana ne,
Dört bir yanýma ahlar, siyahlar düþtü.
Seni getirmedikleri için, dargýným baharlara.
Ankara’da birikti acýlarým…
Yok desem de varsýn, kalbimin parçasýsýn.
Bazen damla damla, bazen oluk oluk gözyaþlarým.
Kurtulamýyorum anýlardan, hatýralardan.
Öfkem küçük kalýr, sevgim aðýr basar.
Yok desem de varsýn, kalbimin parçasýsýn.
Böyle birikti Ankara’da acýlarým…
GÜL DEMÝRBÝLEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.