Genç Adamın Manifestosu
ve derken savaþ ilan edildi.
benim bir suçum yok idi.
annem de bilmezdi zaten,
atletlerime savaþ planlarý çizdiðimi.
yaradýlýþ kanunu diye bir þey var mý bilmem.
zaten hiçbir zaman yaratýldýðýma inanmadým ki.
yaþamadý benim gibi bir insan.
girmedi kapýdan içeri.
aklým yoktur.
var derler ama bilirim: yoktur.
çok pis utangaç oldum bir sýra. baktým yüzüne.
sen perþembe pazarýnda ellerinde soðan poþetleri..
itip kakmamý emretti pazarcý seni.
ellerimde bir ton kýlýç; hepsinin ucu sivri
sesini duyacak kadar cesaretim yok.
üstelik kulaklarým eski yerlerinde deðiller.
iyisi mi sen vazgeç bundan da.
üste çýktý kulaklarým.
gülmeni izlemek ne hoþ!
kim bilir en son hangi kalemin altýnda öptüm seni?
ve kim bilir hangi uygunsuz susmamamdan sonra güldün?
hangi kuru havada kaldý sesin?
zorla da olsa güne baþlamak ne hoþ!
kim bilir en son hangi güne baþladým?
ve kim bilir hangi salak günde,
dýþarda yaðmur yaðdý ve ben ýslanmadým.
haberleri var mý eylemcilerin ama,
mayýnlar ben döþedim geçen
yaþlý kaldýrým arasýna.
hiç kimsecikler görmedi. bir tek kuþlar öttü cik cik.
iki kuþ vurdum son mayýný döþerken.
birinin kanatlarýný silahlarýn üzerine,
ikinci kanatlarý mayýnýn birinin üstüne koydum.
buna basýp ölen barýþ içinde ölsün diye.
gitme vakti! dedi amca.. gittim.
gelme vakti! dedi robespierre ve giyotine kadar geldim!
derken sabah-akþama girdi, akþam sabaha!
ve gün bitti. ezildi ellerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.