Öyle apansýz geçip gitme... Sen benim kanýma giren, Geceme gündüzüme hakim Yalçýn bir tepe gibisin herzaman. Gölgen üzerimde olsun; Sarý saçlý, yeþil gözlü, Yeþil mantosunun içinde Ýnce ve narin kadýn.
Öyle apansýz geçip gitme... Acýkmýþ insana, Fýrýndan yeni çýkmýþ Sýcak ekmek nasýl kokarsa, Ýþte kokunu öyle alýyorum: O ekmeðe nasýl ihtiyacým varsa Sana da öyle ihtiyacým, Öyle hasretim var.
Yeþillim, yeþil gözlü meleðim, Bir serçe kuþu gibi sýçrayarak Öyle apansýz geçip gitme... Hasretimi bir tutam otla yakma, Öyle tanýmazmýþ gibi bakma! Tanýyorsun, görüyorsun,titriyorsun... Yeþil gözlü sarýþýn kýz, utanýyorsun! Sen utanma, ayýranlar utansýn Ben hala o eski benim! Yeþillim, sarýþýným, görüyorum; Sen de o eski sensin. Sana gücenmiþlðiim yok: Umarým seninde bana, Öyle baþýný eyip, Suçluymuþ gibi geçip gitme... Ben hala o eski benim, Gölgeni üstümde eksik etme.
Kemal Polat (Eylül 1963 Fatih/Ýst.) Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.