AŞ ERİYORUM YÜZÜNE

Ýnanýr mýydýn
bu kadar anlam dolu
günlerine taþýnacaðýna aþkýn


oysa tüm kapýlar kapanmýþ
ve baþkalarýnýn yaþadýðý
o el tutuþmalara
bakar olmuþtuk
birileri gece ya da gündüzü
eþit ve apak duygular içinde
sarmaþ dolaþ
yaþamayý seçerken
biz aþ erer olmuþtuk
adam gibi sevmelere


ve karnýmýzda
faili meçhul cinayetler taþýyorduk
geçmiþten kalma
faillerini yeni öðrendiðimiz
hatýrladýkça üstümüze kusan
rezaletler...


birileri sarýlýrken her sokakta
adam gibi aþk diyerek yaþadýðýna
özlemle baktýk el tutuþmalara
kendimize dönerken
hüzünlü yakarýþlarla


ne birileri gördü bizi
ne de yalnýzlýðýmýza uðradý þehir
yüreðimizde zincirleme elem tamlamalarý...


her vagonda kýdemli aþk fýsýltýlarý
sözcükler ve öpücükler arasýndayýz
altýmýzdan kayan kýzgýn tren raylarý
aktýkça akan azgýn Fýrat gibi
derin bir girdabýn ortasýndayýz
içimizden geçen Sýrat gibi


ne günlerdi yaþadýðýmýz
kasveti kasvet
hasreti hasret
bir dilim ekmeðe muhtaç gibi
aþký aradýðýmýz günler...


inanýr mýydýn
-yüreðine söz geçmeyecek
ve alýp götürecek çok uzaklara
aklýndaki aþk
kalbindeki fýrtýna
ve baðlýlýk yemini edeceksin
yarýnlarýna...-
diye söylese
içindeki ütopya

þimdi sussun her dildeki þive
konuþmak neye yarar
biz aþka mucit olduktan sonra

...

sevgili
artýk benim içim sýcak
mevsim soðuk
kalbimde özlem
aklýmda sen
aþ eriyorum yüzüne…

ve aþk boy veriyor içimdeki þehirde




sokak lambalarýydý bana arkadaþ aþksýz adýmlar attýkça kentte
sana duyurmak istiyordum sesimi ama menzilimde deðildi yüreðin…




Nevzat KONÞER
Þubat 09

Sosyal Medyada Paylaşın: