Yürü yüreðim...
zaman, gelip geçen süratli bir attýr
kuyruðunda toz toprak ve geçmiþin kiri
ne de yaman bir serenattýr!
Iþýk ýþýk parlayan anýlarýyla
ateþ olup harlayan acýlarýyla
halimizi anlayan yazýlarýyla
teþhiri sýnýrsýz bir mezattýr!
Yürü yüreðim...
aman deyip býkma sakýn aþkýn nazýndan
havasýndan, suyundan, baharýndan, yazýndan
býrak ellerin acýsýn, vazgeçme gönül sazýndan
ve ne olursun çýrpýn en azýndan!
Zaman, güftesi küflü türküdür unutma
ayaðý kýrýk, elleri çolak, yamalý bir öyküdür
hadi yürü yüreðim körkütük umutla...
Ne ölümler olur yazýtýna iþlenen
ne zulümler bulur hadsiz bir kavmi
ne hayatlar kýrpýlýr onun döngüsünde
ne çocuklar gerilir bir merminin çarmýhýna
ömür denilen en tatlý limitin törpüsünde!
Hadi yürü yüreðim...
durmanýn piþmanlýðýný yaþadýk zaten
yýllar yýlý bu yüzdendi içimizde matem
sebebi buydu bizi ölü canlara döndüren madem
susmak ve konuþmak arasýnda kalmayalým
durmak ve þahlanmak arasýnda da lâkin
Yolumuz yol, niyetimiz niyet
aldýðýmýz borç, ödediðimiz diyet
kesilmeden ömrümüze en son bilet
yürüyelim kendimize doðacaðýmýz yere
aþka yeni bir isim koyacaðýmýz yere
kokusunda dem tutacaðýmýz tene
yürüyelim baðlýlýk yeminleri ederek
içimizde ki özgürlüðe...
Nevzat KONÞER
Nisan 09