Ay yalnýzlýðýný unutsun diye koþarmýþ yýldýzlar gökyüzünde telaþlý elinde asasý,heybesinde güneþin yorgun nefesiyle yol alýrken yarýnlara gün eskiden çok eskiden yetim ellerimi ýsýtýrken avuçlarýnda annem dediydi masal deðildi Musa
Ýþte o vakit mihmandarý ay olmuþtu bulutlu ömrümün ay ýþýðýnda gizli babamdan yadigar ismimin mahlasý güneþ hiç açmamýþtý uslanmaz zaman akýp giderken saçlarýmda zemheri vurgunu yüzümde her çizgi göçenlerin býraktýðý derin iz … duydum ki ; sen de gidiyormuþsun vakitsizliði takýp koluna
Yaðmur iklimli mevsim düþecek yine yeniden bakýþlarýma gülüþlerimin resmini saklayacak yüzümde esmer bulutlar sýðýndýðým ýssýzlýðýn kuytusunda gamzelerime gömülecek yaþamak hevesim rüzgarýn ýslýðýnda kesif bir veda ezgisi… zamaný susturacak
A.Ýlayda Beydemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzzam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.