Derler ki “söz uçar, yazý kalýr.” Gençlik gider, gönül kaygýlanýr. Yazlar biter , sonbahar gelir, Ömür kýþý görür, saçlar beyazlanýr..
Maziden kalan günler gelir akla, Göz nemlenir, kalp duygulanýr. Gidenleri geri getirmek ne mümkün , Mümkün olmayana sessizce aðlanýr..
Neler gördük ,neler öðretti hayat bize, Zamanla olgunlaþýr insan, akýllanýr. Yaþýmýz da üç onluðu çoktan geçti. Saçýmýzdaki aklar nasýl saklanýr..
Bakýnca bugünden, geçen zamana doðru, Sadece,birkaç güzel aný hatýrlanýr. Neleri mahkum ettik , gömdük kalbimize, Söylenemez birçok þey,yüreðimizde kalýr..
Biter bir gün, bize de verilen süre , Ak seçilir karadan , gece aydýnlanýr. Neyi doðru yaptýk , yekûnu neydi hayatýn.. Derler ki , insanlarýn çoðu aldanýr...
................................................................Mürsel Emre DOÐAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.