Dünden yarýna miras, sararacak bir resim; Zaman hancý, sen yolcu, sanma bâkî bu mevsim; Topraða söz kesilmiþ, senin deðil bu cisim; Ardýnda toz býrakan, yaðmursuz yel olursun…
Kim söyler þarkýmýzý, kim anar sonra bizi; Sýr içinde sýr saklar, kimse bilmez bu gizi; Bir damla gözyaþýnýn kalsa yanakta izi; Bulutlar aðýt yakar, çaðlayýp sel olursun…
O eski þarkýlarýn, aðlayan güldestesi; Unutulmuþ makâmý, yarým kalmýþ güftesi; Âh edip inlese de duyulmayan bestesi; Kýrýk gönül sazýnda, mýzrapsýz tel olursun…
Þimdi ter-ü tâzesin, dört yanýnda dostlarýn; Hüznünden uzak durur, þen canýnda dostlarýn; Ýyi gün tükenince, dar ânýnda dostlarýn; Hem unutur adýný, hem kýrk kat el olursun…
25 Nisan 2009; 11:29 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülin ŞEN ALTINLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.