Târ-u Mâr Göğsümde Acem Bahçesi
Bir damla su idi, bir avuç toprak;
Hem doldu gözüme, hem akýp gitti…
Saymadým, ömrümden kaçýncý yaprak;
Sararýp düþtü de baharým bitti…
Hem doldu gözüme, hem akýp gitti…
Mazinin dalýnda güller açardý;
Susmazdý bülbülün tatlý bestesi…
Nâmeler gönlüme neþ’e saçardý;
Elimden düþmezdi o gül destesi…
Susmazdý bülbülün tatlý bestesi…
Mecnun’dan farksýzdý Kerem’le Ferhat;
Leylâ da Aslý da Þirin de bendim…
Nerdedir o ateþ, sönmüþ mü, heyhat!..
Aþýðýn baðrýný daðlayan tendim…
Leylâ da Aslý da Þirin de bendim…
Gel gör ki, sarayým yýkýlmýþ, harap;
Dost dediðim bile, anmaz adýmý!..
Teselli eder mi bir yudum þarap;
Sevgili silerken dilden yâdýmý…
Dost dediðim bile, anmaz adýmý!..
Çiçeði açmadan gün be gün solan;
Târ-u mâr göðsümde Acem Bahçesi…
Eceldir kapýmý çalacak olan;
Dilinde bilinmez âlem lehçesi;
Târ-u mâr göðsümde Acem Bahçesi…
21 Ekim 2008; 01:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülin ŞEN ALTINLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.