şimdi bu şiir kimin?

SEN

-sesimin yataðýnda kýzýl vaveyla
büyümeyi bekleyen kentler, memleketim.-

iklim kahýr
ve hala cennetimdir gözlerin bilinsin.


ah can..!
hawar düþüyor iþte
güz yangýnlara
görüyor musun?


BEN

sonsuzluk tümcesini çýkarýp atýnca yüzündeki þiirden
-ki o zaman gün utanýyor güneþinden-
ve
baharýn parmak uçlarýna deðince
çocukluðumun nefesi
zaman,
hasretin memelerinden
acýyý saðaltacak göreceksin.

ama biz yine de
buðulu camlara yazýlmýþ gibi
umudun düþüyle bekleyeceðiz
sevmeyi...

ki duyar gibiyim çoðu zaman
tanrýnýn "gel de uslan" deyiþini...


tatvan
Sosyal Medyada Paylaşın: