söz ve sır

dem tutmuþ hüzünler
düþünce saçlarýnýn atlasýna
sen;
dudaklarýmdaki acýdan geçersin kim bilir

/ki ayrýlýk
söylenmemiþ namusudur bu þiirin./


biliyorum
kendi düþ rengini kirletmiþ gibi
durmadan sýzlayacak hayat
"sen" yanýnda kalbimin.

/ve rivayet odur ki
düþ ve yol ayný kavmin çocuklarýdýr./

sýzýlarýmýz büyürken
bir ezginin kovuðunda
düþ yolu yaratýr,
bazen varolur hayatýn kirinden.
ondandýr ki
çocuklarýn yanaklarý çamurludur ülkemde.
kurduklarý düþ eksik...

/sonra/

bir rüzgar
gelip dokunur kalbimin ilk seviþine
eylül geçer ömrümüzden...

/sonrasý sevda.../

kendi kimsesizliðine dökülür her aþk,
yorulmuþ gibi hayatýn o kadim sýrrýndan...

f.g.

Sosyal Medyada Paylaşın: