aklımın tutturgaçlarından dipnotlar... Sevgi Dündar
aklımın tutturgaçlarından dipnotlar...
gece karaydý üþüyordu ben de üþüyordum sýðmýyordu yataklara gece orospularý ve her yatak bir puþt zulasý yeniden doðuyordu dünya tanrýnýn reddettiði çocuklarýn avucunda
çýplaktý aþk giyinmek için bir gömlek sýðýnmak adýna bir delik arýyordu kayýyordu dünya aklýmýn tutturgaçlarýndan ve kaçýyordu hayat gebe býrakarak aklýmý körpecik yetim umutlara ve bitiyordu gebeliðim o an düþüyordu dimaðýmdan doðuramadýðým çocuklar bunca gel-gitin arasýnda hücrelerime yürüyordu aþk ve ben utanýyordum her yaným aþk kesiliyor ölüyordum
dýþarýda çocuklar ölüyordu analar sýzýyordu gecenin ortasýna kendi gözyaþlarýyla kanla yýkanýyordu dünya ben aþk diyordum ölüyordum
duymuyordu kükrüyordu gökler topraklar aðlýyordu ve utanýyordu kendinden dünya aþýk olduðumu sandýðým tüm adamlar geceye ürüyordu elimde sapan çocukluðumdan kalma onlarý vuruyordum gülüyordu gece kuþlarý bana ben susuyordum çýkýyordum babamýn anlattýklarýndan anlatamadýklarýnda duruyordum acýnýn dudaðýna konuyordum buz gibi tirtir titriyordum
kan sýzýyordu bir gelin duvaðýndan zýlgýtlar eþlik ediyordu ve çocuklar doðuyordu ölmek için yeniden davul zurna halay duruyordu bu bayrama
diðer yanda tek gecelik seviþmelere duruyordu aþk kentin arka sokaklarýnda öpüþlerde sirkemsi bir þarap tadý kirleniyordu aþk iki bacak arasý
yapýþ yapýþ aðdalanmýþ bir zaman sabaha karþý iþlenen cinayette anýlmasa da adým insanlýðým heyelan ve düþüyor hiç doðmayacak bir adam kadýn kusmuklarýndan
ateþ yürüyor geceye ve dünyayý yutuyor zaman ve ben hala aþk diyorum biliyorum aþýk olursam çýkacaðým insanlýktan
ve ille de aþk kurtar beni insan olma utancýndan…
sevgi kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.