TAM ORTASINDAYIZ KIRILMANIN

Tam ortasýndayýz parçalanmanýn
Görmezlikler, duymazlýklar boþuna
Ayak uydurulamaz oldu evrenimizin
Ne yazýna, ne de kýþýna.

Tam ortasýndayýz yoksunluklarýn,
Hiç kimse aldýrmazken korkunç tuzaklara
Biliniyor mu ki… kim bilir, kimdir?
En sona kalma þansý, atýlmadan uzaklara.

Tam ortasýndayýz amansýz kýrýlmanýn,
Anasýz babasýz kalmýþ öksüz tabiat’ýn
Her gün yeniden canýna okunurken,
Farkýnda olamadýk canýmýza okunduðunun.

Ortasýný da geçtik en sonunda,
Bitiþ çizgisi uzanýyor önümüzde
Görmek istemesek de bu gerçek çýðlýðý,
Bütün haþmetiyle duruyor, bakýn iþte orada.

Ama biz insanlar hayalsiz duramayýz
Bu yüzden bol, bol, serap’ta görürüz:
Çöldeki insanýn yalnýzlýðý, imkansýzlýðý,
Sonunda anlaþýlýr… anlaþýlýr ama,
Görünür bitiþ çizgisindeki acý dramý.

Siz durmadan yakýn ormanlarý !...
Yalnýz, orman ve eko sistem’ midir yanan?
Tüm nafakamýz, yaþamýmýz, nimetlerimiz,
Biz vuslat uykularýmýzda uyurken,
Bakýn, görün, yanýp kül oluyor oradan.

Bunlarý söyleyerek sizleri uyarmak
Ne özenti, ne hayaldir, uyanýn… uyanýn…
Silkinip kendinize gelin, hepsi gerçek.
Kahin olmaya gerek yok…
En güzel yaþamlar, tüm güzellikler,
Bir mevsim gibi, önümüzden geçip gidecek.

“Kemal Polat – Maltepe / Ýst.”
Sosyal Medyada Paylaşın: