B E Y C E Y İ Z ' DEN

Beyceyiz den hep geçerken
Tutya kaplý, yarý ahþap evin,
Dar penceresinden tül perdelerinin
Hep aralanmasýný beklersin.

Bu defa görünmedi,
Hadi bir daha dersin,
Geçiþler birken beþ olur
Olmadý tekrar dönersin.

Bazen düþünürsün
Eline koca bir taþ almayý,
Yanlýþ olduðunu bile, bile,
Tutyalý evin pencere camýný kýrmayý.

Sevda bu olur mu, olur:
Çýlgýnlýk olduðunu bile, bile,
Düþünürsün, ama yapamazsýn
Bunun sevda çýlgýnlýðý olduðunu anlarsýn.

Böyle bir þeydir iþte sevda.
Ne tufan dinler, nede bora,
Varsa, yoksa, tutya kaplý ahþap ev
Arþýnlarsýn önünde biteviye.

Donduran soðuða aldýrmadan
Hep onun sýcaklýðýný hissedersin,
Nedense üþümezsin, yorulmazsýn,
Pencereden bakmýyor diye darýlmazsýn.

Ýþte öyle bir þeydir sevda...
O hep haklý olur, sen katlanmalýsýn...
Gönlün sokaklar kadar geniþ olmalý
Ýçinde o hayalin hep buðusu kalmalý

Belki yirmincidir dönüp durduðun;
Sevda umut demektir hep yeþil filizli
Sonunda perde de, pencerede açýlýr
Narin beden, sarý saçlar
Sarkar, pencereden Rapunzel misali.

Mýrýldanýrcasýna,”tamam gördüm,
Ve de anladým, yirminci turunu yapýyorsun,
Al beni, götür beni, diyemiyorum çaresizim...
Biliyorsun!..alýp götürmeni istiyorum.”

Ýþte sevda böyle bir þey:
Vuslata ermek için o hep haklýdýr
Aþkýn ve sevdanýn o engin coþkusu,
Tortusuyla, hep içimizde saklýdýr.
“1959 Mart - Fatih/ Ýstanbul”
Kemal POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: