A L İ Y E

Sana bu mektubu
Liman rýhtýmýnda yazýyorum.
Limana kocaman bir gemi yanaþtý
Gemiden þýk insanlar iniyor,
Ama sendeler gibi yürüyorlar
Etraflarýna þaþkýn bakýyorlar.
Mutluluðu göremedim gözlerinden
Gözlerinin feri sönmüþ gibi,
Ben resmimi yapýyorum
Dönüp, dönüp, resmime bakýyorlar,
Onlar beni görmüyorlar Aliye…
Zihnimi daðýtýyor,
Beni anlamsýz meþgul ediyorlar
Ne söylesem ki onlara?
Sadece bön, bön, bakýyorlar.
Hiçbir þey söylemiyorlar
Sanki çürümüþ aðaç gibiler
Saðýr ve dilsizlermiþ gibi,
Þaþkýn ve ürkekler Aliye.
Beni baðýþla, zamaným azaldý
Tekrar resme dönüyorum:
Bu resim bir sipariþ
Ýþte öyle, anla beni anla Aliye.
En iyisi deðil ama,
Sen de biliyorsun durumu güzelim!
Ben hala o eski Bordo sokaðýnda
Bildiðin yerde yaþýyorum.
“Bunu hak etmedim “diyerek,
Üzülmüyor, hayýflanmýyorum.
Ama resimlerime büyük ilgi duyuyorlar
Hiç olmazsa birkaçý satýlsa da,
Ucuz birkaç þiþe bordo þarabýyla,
Gevrek laternacý peksimetleri alýrým,
Peksimetleri þaraba banar yerim, Aliye.
Çok mu kötü sence bu durum?
Ýnan ki deðil, yaþamdýr bu Aliye’m
Hayatýn geçeðidir güzelim…
Ya birde resimlerim olmasa?
Kirli bordo sokaðýnýn,
Ucuz þaraplarý olmasa?
Kuru laternacý peksimetleri de bulunmasa,
Halimiz nice olurdu Aliye’m
Bizi yakýp kavuran bu gurbette.

“Pirizren / Kosova -17 Kasým 1979
Kemal Polat
Sosyal Medyada Paylaşın: