elimdeki kaleler düþtü. piyonlarýn tam ortasýna doðru salýndýlar. vakur bir eda ile karýþýk, kaþ kaldýrdýlar ve aniden vezirin gözünden düþtüler. en nihayetinde yýldýzlarý gördük filin kendini atlas sanan kulaklarýndan. yerçekimi falan hikayeymiþ meðerse.. dönenceler desen zaten yalan.
iki tane çizgiyle mi ayrýlýr? siyahla beyaz? yaðýþla gözyaþý.. leb-i hayatla ayrýmý aþkýn; ne mümkün?
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.