Sevgili ben !
Sevgili ben;
kaç mevsimlik suskunluðu vardý arzularýn, saymadým
Yýldýzlý gecelerde bile yönümü bulamazdým
çünkü; her yaným dört duvar yalnýzlýk
oysa sevmeye açtým, sevilmek kadar seviþmeye de
akþamlarý kýsýk sokak lambalarýnýn ýþýðý öperdi bedenimi
kuytularda kendi dokunuþlarýma ses olurdu o saçma sapan þiirlerim
an gelir öfkem olurdu
yeri gelir en büyük çýðlýðým
her defasýnda bir kadehle baþlardý boþalmaya gözlerimden acizliðim
ve titrek dudaklarýmdan keskin bir þarký düþerdi
her þey susardý sanki
her þey donardý.
renkler silinirdi, bilinirdi sebebi
siyah beyaz resimler keþkeli cümlelerle süslenirdi
ne kadar saklasam da ele verirdi kýrýlganlýklarým saçlarýmda kendini
uykusuz saatler bir çizik daha atardý yüzüme
bilirdim
ama yapacak bir þey yok
erguvanlara bulansa da, anýlarýn hep üþüten bir yaný vardý
ve mavilerin buz kesikleri
ne bedenim
ne ellerim...yüreðim titrerdi
yüreðim tir tir
herkese bir aþk düþer mi? cevabýný kim bilirdi?
tek korkum y a l n ý z l ý k...
kalabalýklarýn uðultusunda bir cümle yakalamaya çalýþýyorum
sýcak
sadece bana öze
ya da tensel açlýktan uzak bir el uzansýn elime yeter, bir "merhaba" için
gidiþlere alýþkýn gönlüm nasýlsa ama
geliþler önemliymiþ asýl
b i l i y o r u m
turuncularýn içinden kýrmýzýlarý çektim
mevsim sapsarý
tarihler deðiþse de takvimler hep yedi güne gebe
temmuz nisan çamurlarýna bulanýk ama o halinden memnun
batak gülleri süslerken yaz düþleri
lacivertler hep kýskançsa
kime ne !
aþk; kaç yýldýr suskunluðumsun
bir ben biliyorum bunu.
sesimden düþen kahkalarýma kanmýþlarsa benim suçum deðil bakýp da görmeyiþleri
aþk; her halimi saklayan siyah bir elbisesin üzerimde...renklerime sýrdaþ
oysa ne kadar da net ortada duruþum,
ne kadar da kollarým savruk
hangi yana çekseler giderim zannedenler
ne kadar da haksýz
kilitleri vurmuþum bir kez
ne öncesi ne sonrasý
hep o andayým
sana tutsaðým a þ k, sana niyetli ama sen y o k s u n.
aþk;
tütsülü gecelerin kokusunda terli þiirsin sabaha
rengin kýrmýzý...
utanmak mý gerekir koynunda uyurken ya da vaftiz mi gerekir su akýþýnda seviþleri
dar sokaklarda düþer yasaklý adýn
ya ihanettir gölgen, ya gölgende ihanetler.
her türlü yapýþ yapýþsýn ama her türlü kapýþ kapýþ
sað koluma takmýþým denizi sýnýrlar çiziyorum
aðýrlaþýyor ihanet kokularý þehrin
git gide yamacýma geliyor ayrýlýk
ötesinde
zamana vuran metal kurþunlarda yalnýzlýðým
bir ben yakýným kendime
sonra
yine ben
yine ben
en çok da kendimle konuþmalarýmý sever oldum ayrýlýklar üstüne.
bu sabah yabancý olsam aynaya
hiçbir kýyafet olmasa üzerime
adýmý unutmuþ olsa çevremdekiler ve ben hatýrlamasam düne aitleri
çocukluk kumbaramda biriktirdiðim dünlerle
günleri harcýyorum
elim açýk
avucumda o kadar çok bozuk günler var ki
var mý aranýzda bütünleyecek yýllarýmý?
üstü sizde kalsýn !
nasýlsa aþk herkese lazým
yalnýzlýktan baþka kuruþum yok...
aþk; seninle dolu nice yýllarým olsun.
Sevgiler
Sen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Altınçiçek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.