Kurþun Bakýþlý yaðmurlar yaðmýþ üstüne,
Kýrýlmýþ oturduðumuz bank.
Misket oynayan çocuklar vardý.
Az ileride, analarýnýn kucaðýnda aðlayan bebekler...
Büyümüþler mi?
Ne oldu kim bilir...
Çekip gitmiþler birer birer...
Baþ harflerimizi kazýmýþtýk þu koca çýnara
Kuru bir kütük þimdi.
Devrilmiþ...
Topraðýndan bile bîhaber garibim...
Halbuki, ne çekmiþti elimdeki çakýdan.
Ruhuna Kadar iþlenmiþti sevdamýz.
O da yenilmiþ zamana;
Okunmuyor gövdesinde ADIMIZ...
Baktýkça gülesim gelir þu sarmaþýða.
Yari gibi nasýl dolanmýþ,
Sarýlmýþtý sýký sýký tel örgülere.
Sinsi sinsi saklanýrlardý ardýna
Bense sýrf gýcýklýðýmdan
Bakýp bakýp kaçardým ardýndakilere...
Sarmaþ dolaþ kollarýndan kesilmiþ gayri can.
Sararmýþ, býrakmýþ kendini,
Tümden serilmiþ yerlere...
Oysa, zamanýnda ne güzel bir perde idi
Gizli saklý öpüþenlere.
Hatýýrlarsýn!
Þu ilerideki kara çamýn dibinde otururdu devamlý.
Elinde gitar, çapkýn yüzlü bir oðlandý.
Patikadan yürürlerdi genç kýzlar
Oturduðu yerden onlara naðme yapardý.
Pek beceremezdi...
Biz gülerdik ama
Haklý da bir umudu vardý;
Bizde tutunamayan ’aþk’
Belki onda tutardý.
Eh! Oldu mu ya þimdi?
’Bakmayým’ derken
Çarptý gözüme birden.
Hani bir zamanlar þen þakrak...
Vardý ya,
El ele tutuþup sallandýðýmýz salýncak.
Ona takýldý gözlerim.
Koltuklarýný kýrmýþ yaramaz çocuklar.
Pas tutmuþ halka halka zincirleri.
’Gidip Otursam ’ diyorum...
Kim sallayacak ki beni?
Kýzma bana kýzma lafý uzattým diye.
Benim için ayrýdýr burasý.
Buram buram aný kokar
Her bir parke taþý bile.
Hah Ýþte!
Þu taþ yapýlý masa...
Ýlk burada buluþmuþtuk.
Anana bir yalan söyleyip
Buraya, benim yanýma gelmiþtin.
Söylemedin tabi,
Bilemiyorum ama
Belki de beni burada sevmiþtin.
Yoksa unuttuðumu mu sandýn?
Senin kadar vefasýz deðilim!
Hayýr yavrucum,unutmadým
Unutamadým.
Ne ýslak gözlerini
Ne o ’ilk geliþi’
Ne de ’Zoraki Ayrýlýklar’ sýfatýnda yaþadýðým
Mel’un Terk ediliþi...
Evet, sen gittin. Yoksun artýk.
Harabeye döndü buralar.
Ben beklerim;
Rüzgâr her gün kulaðýma fýsýldar
Ayrý bir ayrýlýk bestesi.
Ben Otururum;
Gökte bulut aðlar,
Kezzap olur süzülür yüreðime
Yaðmur katresi...
Ah Bebeðim Ah!
Unutulacak simalar listesine
Kazýyýp fotoðrafýmý,
Sen de çekip gittin ya!
Ben Hatýrlar mý diye tükettim ömrü
Bekle bekle...
Koyup da gittiðin bu yerde.
Kimsecikler yok artýk.
Bomboþ ortalýk.
Kýrýlmýþ koltuklar,
Bir de ben kalmýþým
Hüznünde yaðmurlarýn.
Ah Baldudaklým Ah!
Ben ki Þu harabeye dönen parkýn gariban
Bekçisi!
Gelirsen görüþürüz
Yaz,
Adresim:
’ÂÞIKLAR TEPESÝ’
Serkan AKTEPE