ŞERH DÜŞÜLDÜ

saklý korkular büyüttüm içimde durmadan

gelemeyeceðin günler için

korkular çokça

biliyordum/ hiç bir þey olmayacaktý eskisi gibi

korkularým gibi / zaman haklý çýkardý beni

yüzüme bakarken baþkasý gibi

bir yabancýnýn sesi deðmiþti yüreðime

kalamadý; týpký dün gibi olamadý, hiç bir þey

ayný ýþýmasý için

tek beþikte sallanmalýydý aþk

hiçti her þey o vakitlerde

zor zamanlarda

daðýnýklýðýmýzý topluyorduk birlikte



gözlerden güneþe çekilen mil uzak

gece karanlýðý düþmüþ

bizden boþalan yerin içine

olmayan omuz baþý /yürekte kurþun saðýrý

topraktaki çiçekle / saksýdakinin bir olamadýðý


birer birer kayýp düþtü

gerçekle bilenmiþ umut / yerle yeksan

kaçýrýlan /geri dönülmezlikler

hangi aynadan baksam ;söz kaynar

içimdeki cehennem kazanýnda

suluboya bir tabloda

renklerin karýþmasý gibi

kaderde þerh düþülmüþtü

bu hikâyeye / öyle çabuk

kalkamadý kendiliðinden

ölüm kokularý saldý ortalýðý

doyumsuz masallara tamamlanamadý

zamansýz/ imkânsýz aþktý bu hikâye ne yazýk

asla bir araya gelemeyecektik

ama yüreðim seni çok sevdi...



Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir


Sosyal Medyada Paylaşın: