NE KADAR AZ

“ ayný kaderi paylaþtýðýmýz asker eþlerine”



NE KADAR AZ

yaþanmayan mevsimlerle geçti yýllar

hasrete sürgün

gün deðmedi ömrümüze çoðu zaman

kolunu tuttuðumuz her kapý gece

kan, barut ve yarayla kardeþ

ateþ günlerinden geçtik durmadan

göç ettik / göçmen olduk

ayrýlýðý gizlerken yüzümüz

mezar sessizliðindeydi içimiz

güneþ dolmayan gün

ay’sýz geceydi suda renk

sonsuz sanki her gidiþ

sonsuzdu beklemek...


bir kuþ sürüsünün ardýnda kalan

iki yavru kuþtuk / uçamayan

günü soyunup geceyi giyindik durmadan


dumanlýydý yanan ateþ

kaplardý önümüzü sisi

gölgeler yürür önümüzde þüpheli

kapalý kutunun bilinmeyeniydi bir sokak ötesi

yol belki de ölüm !

ayna gibi göstermezdi geleceði gün

týkar önünü tehlikeli dönemeç

gidemezsin / dönemezsin

her þey yarým yamalak

aðzýmýzda / hep bakýr alaþýmý bir tat


zaman durmaz

akar gider yýllar

köhnemiþ yaþlarýmýzýn küstüðü yarýnlar

hüzünle sevinç nasýl tamlanýr ?

elde var hep unutmakla / azalmak

Adamým ne kadar az yaþadýk

bu ömrü seninle biz...



Hâdiye Kaptan

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: