Hiç tükenmeyen güz sancýsý, Kýrýk bir sonbahar rüzgârý. Sonsuzluða haykýran, Sessiz gözyaþlarým. Beynim; Acýlarla ,kederlerle dolu, Hüsranlarla birikmiþ , kýrýk kalbim. Mavi bir dünyam vardý eskiden… Parlayan hayatýn, Çaðlayan karlarla dolu hayat… Vardý bir zamanlar, sadece mazilerde. Hayat korkunç bir itiraf, Yalan yanlýþ koca düðümler. Bastýkça kanayan bir acý yürek. Bedbaht bir soðuk hayatýn ; Ýþte son sözleri. Bir yaðmur parçasý gibi daðýlan, Her batan güneþler gibi… Birden düþüverdi bir yýldýz gibi… Elimde kalem; Kafamda boþ ve yalnýz düþünceler. Bir þey yazacaðým …. Ama … Nereden baþlasam ? Nerden çevirebilsem çarkýmý? Hangi karanlýk gecenin soðuk hayatlarýna gitsem… Hatýrlasam … Ama hangi mazileri.. Kýrýlmýþ duvarlar ardýnda , Yýkýlmýþ ,yaralý bir aþký mý yoksa ? Yada… Bir küçük sonbahar esintisi mi? Hiçbir þeye karar veremedim!!! Her þey koca bir yýðýn, Her zaman ezilen benim altýnda … Her gün acý bir tiyatro sahnesi… Sahne bomboþ, Ortasýn da ben… Bir ses var, Etrafým bomboþ… Bakýnca bende anladým, Hayatýn deðil, benim boþ olduðum.. Sosyal Medyada Paylaşın:
beyaz_nur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.