Bir gün elbet öleceðiz.
Ya yarýn,
Ya da bugün…
Toprak olup biteceðiz.
Rüzgâr olup eseceðiz.
O fani baharýn yeþilliðini,
O kýzaran güneþ misali yakan yazý.
O dondurdukça zevklenen kýþý….
Bir daha belki hiç göremeyeceðiz.
O kapýnýn eþiðinden ;
Belki ilklerden gireceðiz.
Sonra nazlanýp nazlý bir hilal gibi
Gecesiz gündüze dost olacaðýz.
Zamaný geldiyse o âlemde de dirileceðiz.
Ya görülememiþ o Cennete
Ya da ateþe gömüleceðiz.
Ýki þeyden önce o köprüden geçeceðiz.
O ilk adým…
Kim bilebilir ki belki o ilk adýmdan düþeceðiz.
Korku birikmiþ dizlerde… müthiþ.
Ya aþka kavuþacaksýn,
Ya da düþeceksin.
O an ne büyük ALLAH’ým
Ne kadar bitmez bir çile.
Ve sadece o anda
Çatlayacak gökler ve hakikat doðacaktýr.
Bildiðimiz tüm gerçeklerden de gerçekler.
Elbet bir gün o an doðacaktýr.
Mahþer olacaktýr her yer mahþer.
Kaç hesap edemediðimiz kadar insan.
Kaç basamak sayýda.
Gerçeðin âlemine bir yolculuktur baþladý iþte.
Yolumuz bir anlýk,
Yurdumuz sonsuz.
En önde Muhammed
Ýki cihan güneþi Hazreti Muhammed.
Þefaatçimiz,
Dostumuz
Ýkinci en büyük aþkýmýzýn sevdasý
Gönüllerin sultaný.
ALLAH ýn en güzel kulu,
Ey ! Hazreti Muhammed.
Seni yaratan Rabbine kurbanýz.
Sana dil verip konuþmayý öðreten Rabbine,
Bakiye kadar kuluz.
Ve de Abdülkerim kalacaðýz.
Açarým ki ellerimi semaya
Dilerim ki Mevla dan
Aff olurda günahlarý;
Âlem-i Müslüman’ýn
Þükürler olsun Yüce Mevla ya
Âmin…
Yesil___gÜNEÞ