Sen þimdi gittin ya Emanetin kaldý bende iki kelime Þaþkýnlýktan söylemeyi unuttuðum Hani yaslandýðým duvara Zor ayakta durduðum Soyunmamak için aðlamaya Yanarken gözlerim Sessizliðim koca bir taþ Güç bela yutkunduðum Deli gibi soluduðum hava Kokunu saklamak için zulamda Zor olacak seni çýkarmak Kötü iþlemiþsin canýma Ýçimdeki bu deprem Bilmiyorum kaç þiddetinde Kesildi hava Ve üþüyorum ben …
Her aþk bir kelebekse Yaþlanmadan ölür mü tüm kelebekler Konmadan yaka çiçeklerine Ýçimde bir yýðýn aðlayan çocuk Verin uçurtmalarýný Susturun…
Sen yoksun yaa Soyunuyor içimdeki aþk Zarif bir geceye Gel düþüme Bekletme Ben düþtüm bile aþkýn dekoltesine Giyindim aþka kadýn elbiseleri Tutkuyla en sevdiðin renklerde Bak bahar geldi Bir gülün yapraðýna yazsam seni Toplasam seni düþlerimden Haykýrsam tüm senleri çýkarýp ezberimden… Ve duysan gelsen Ve gelsen desen ki… “Gitmedim ben, gidemedim “kalýþým senin için deðildi nefes almayý beceremedim”
bu da bendeki emanetin iþte þimdi veriyorum “seni seviyorum…”
sevgi kaya @ 2009
“býrakýlan emanetlerin yükü aðýrdýr…ya al emanetini ve topla kendini benden..ya da eþikte durma, gir içeri…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.