HİÇ BELLİ

bir beyaz kuþun kanatlarýna asýlýp

alýp baþýmý gitsem/bilinmeyen diyarlara

önümde, uçsuz bucaksýz yeþil vadi

uçurtmam gökkuþaðýndan

salýncaðým olsa, binbir çiçek dalýndan

Ahh ! beni durmadan çaðýran hüzün

iþte, yine geçiyorum

o ince sýrça köprüden

Efendim hüznün tâlimatlarýyla

kalbimin üzerinde oturan

yaslý anýlar yüküm

yok saymaz seni pusuda bekleyen ölüm

þâha kalkýyor

dörtnala koþuyor atlar

gücünden öte zorlanýyorlar

ayaklarýnda beliren kurþun gölgesi

vâde tamam !

zamanýn merhametsiz kucaðýndan düþüyorum

umarsýz yenilgi

maðlûp ünvan

bu gidiþle ne zaman kendim olacaðým

hiç belli...!



Hâdiye Kaptan




Sosyal Medyada Paylaşın: