mevsimlerin şiirsel mantığı

mevsimler þiiri anýmsatýr bana
her mevsim ayrý bir yaþantý
imreniyorum ahengine mevsimlerin.

anýmsayýnca baharý
hemen yeþil gülümser gözlerimde
dallarýnda çiçeklerle renklerin baðdaþmasý
kucaklamasý akasyalarýn ýtýrýný ve muþtusu kuþlarýn
tazeliði sabahlarýn
kýrlangýçlar yuvalanýrken evlerin damlarýna
kabak kökenlerinin týrmanýþý
giriþ kapýlarýna fýstýk sýsýl
yollarda insanlarla arýlar
hep, hep baharý anýmsatýr bana…

yazý anýmsarým güneþ yakýnca sýrtýmý
gölgenin serinliðinde terlerin sönüþü
yazýn cömertliði
kýrazýn allýðý kýzarmýþ yanaðý ile baþlar þeftalinin
topraða ektiðimi biçerken
alnýmda ter
kökeninden kopardýðým kabaðý
çitimden kýrdýðým odunlarla piþirir,
gömerim ayaklarýmý kuruyan derenin kumlarýna…

ayva sarýsýyla gelir son bahar
sanki kavgalýdýr aðaçlarla yapraklar

solgun yüzleriyle terk ederler dallarý
gölgeler güneþten uzakta
bulutlarýn gebeliðinde þüphe aldatýcý beklentiler
bir endiþedir çaðrýþýmlarda…
kýþ beyaz örtüsüyle gelir bir sabahýn
çocuklarýn ýslak ayaklarýnda öksürüðüm
bulutlarýn kaçýþý hýrçýnlýðýndan bulutlarýn
parmaklarýmýn üþüyüþü
kar adamýdýr çocuklarýn.

Ve kardelenin cesareti kök atmýþ buzlara
Kardelenlerin cesareti mayasý olmalý þiirlerin
Kardelenlerin bittiði yerde yaratýlmalý
Þiirsel süzgecinden geçmeli mevsimlerin.

“ÖLÇÜNME 2001”
üçüncü þiir kitabým



Sosyal Medyada Paylaşın: