Biz alın teri dökmeye alışmışız

Yeni bir þiir yazacaðým olumsuzluklarýn yankýsý
Yol çukurlarýnda ezilen adsýz dolgularýn çaresizliðinde
Ýçimde ýzgarada kuyruksallayan balýðýn acýsý
Gözümde zehirlenmiþ bir köpeðin hasretle ölümü beklemesi
Örümceðin aðýna takýlmýþ bir kelebeðin kanat çýrpýþý

Hep acýlarýn tanýðý mýsýn demeyin bana
Ben sevdim hem de adam gibi
Adam gibi sevildim de
Unutamadýðým kollar var boynuma sarýlmýþ
Unutamadýðým öpücükler
Umutlarýma kanat vermiþ bakýþlar…

Veresiye defterinde kabarýk hesabý olan kadýnlar bilirim
Kocasý kahvehanede kumarda
Çocuklar görüyorum arkadaþýnýn yediðine aðzý sulanan
Düþüncelerim ezilmekte bu haksýzlýðýn deðirmen taþýnda
Uykusuzluðumda
Sabahýn karanlýðýnda bayat ekmeye giden yaþlý kadýn
Parasýzlýktan çocuklarýný okula gönderemeyen sakallý adam

Ve tesellimiz bir operasyon birkaç tutuklama
Kim kimi götürmüþ
Kim kimi öldürmüþ
Kim kimin altýnda
kim kimin üstünde
Televizyonlarda dakikalarca yüksek sesle anlatýlanlar
Gazetelerde boy boy manþetler.
Ve ayrýca yargýlama programlarý
Suçluyu bulma giriþimlerdi
Askercilik
Polisçilik oyunlarý

Býktým artýk bir Türk olarak bu denli küçük görülmeye
Benim köylümün veresiye defteri olmamalý
Kömür verme kardeþim
Erzak verme
Ýþ ver, utanmadan yaþasýn benim köylüm
Biz alýn teri dökmeye alýþmýþýz
Alýn teriyle yoðurmak isteriz ekmeðimizi.

Ben mert yaþadým gelirse mertçe gelsin ölüm





Sosyal Medyada Paylaşın: