ARKANDA KALAN

süzerim kendimi süzgecimden

sererim önüme coðrafyamý

Annem’in tembihleri çeker kulaðýmý

kendini üstün gören Kýrmýzý’yý

boyarým pastel renklerimle

yön atlasým kendime nasihatlarým


içimde yaþarým yaþadýklarýmý

gösteriþ olmadý hiç merakým


ilk alçak dallardýr bende hedef

onlarýn da meyvesi ayný parlak / sedef

uzanamadýklarýmý yok saymam hiç

varsýn uzananlar alsýnlar

ayný aðaçda tad hep birdir nasýlsa


vardýkça uzaklaþan hedef

deðil midir hayat dediðin !


insan yüzünün arkasýnda

bir meddahýn perde gerisi hüznünü

bir yýlanýn zehirli dilini

unutma demiþti Annem !


denizde oynaþan balýklarýn canlýlýðý

bir aðýn suya iniþi kadardýr

geceyle örülecek zamanla

derin bir uykuya geçiþin yakýnlýðý

bozulan çocuk oyunlarý kadardýr

atlasýmda

yarýna endeksli iþaretin yokluðu bundandýr


An’dýr yaþadýðýn hayat An’dýr

geriye kalan yanlýzca

mevsimsiz uzak bir þarký

hoþ bir sedâ’dýr

kalacak olan arkanda...


Hâdiye Kaptan


Sosyal Medyada Paylaşın: