bilinmeyen bir akibettir, yüreǧe düþen, ya da üzüm çekirdeǧinde gizli bir histir bilinmeyen acýsý büyüktür düþtüǧünde yüreǧe sönmeyen batýþlardýr baþlangýçlara takýlýp kalan kýrlanǧýç kanatlarýnda ürkütülen bir korkudur içimizde bize inat yaþayan acýtan ve bazen de öldüren sevinç mi dersen hayýr derim hiç düþünmeden bir çocuktur büyümesi gereken adalet dersen o istemez, ihtiyaç duymaz kendiliǧinden aleme hükmeder kendisi ise hükümsüzdür bilgeliǧinden.
sevgi bir pýnardýr sürekli akan daǧlardan, tepelerden, ovalardan, pencerelerden üzerimize gelen… her „hoþgeldin“ dediǧimizde bize acýmadan yüklenen. sevgi, bir baþbelasýdýr acýlarýyla yüreǧimize inen dumlupýnarda duru bir sudur akan ovada bir meþedir yüzyýllara köksalan damarý derindir, içimizdeki akan sýcak kandan sevgi, bir mükafattýr yaþamaǧa dair bazende kanatlý bir kuþtur, uçarken kanadý kýrýlan
27. Mart 2009, Frankfurt am Main, Almanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.