Çıkmazdayım

bilinmez akibetim gidiyorum
belirsiz bir yöne
sonu gözükmeyen bir yolda
su içmek istiyorum
aþkýn þarap kazanýndan kana kana
sevdiǧim yar ise yalancý diyor bana

gidiyorum belirsiz bir istikamete
ihtiyacým yoktur bir acý merhamete
sevgi kibrit çöpü gibidir gelmez eǧmeǧe
çýkmazdayým saplanmýþ ayaklarým
zamaný bulanýk çamurlara
her sýçrayýþýmda batýyorum
biraz daha derinlere...

güneþ kiraz dudaklar gibi açmýþ
gönlünü oysa insanlýǧa...
ben ise çýkmazdayým sevgi aymazlýǧýmla
bir de yalancýlýk ünvaný eklendi þimdi adýmýn baþýna

varsýn olsun, varsin desinler
yarýn dikeni bilene güldür anlayana...
ben ise yanmýþým acýlý aþk aleviyle
boydan boya

çýkmazdayým dostlar bu acýnýn ýstýrabýyla
ermiþ iken kemale...
kýrküçümde yiyorum acýlý bir pide
yar aþkýnýn yüreǧinde yanan ateþiyle
sevgimi desem, sevgisizlik mi desem ismine
buna diyecektir ki, o muhakkak
þiirsel bir düzdürme...
iþte bu öldürüyor beni düþündükçe kendi içimde
hançerim kalemim, kurþunlarým ise kelimelerim
ben yazar ben eǧlenirim
yalancýysam bundan kime ne

hasan hüseyin arslan, 21.06.2009, evde...
Sosyal Medyada Paylaşın: