Veda
yorgun tutsaklýǧýný yaþarým aþkýn
aǧýrbaþlý adýmlarla yürürken
medet beklerim yaǧmur ve güneþten
vedayý yaþarken þaþkýn þaþkýn
kan tükürür yüreǧim verem acýsýyla
bakan gözlerim kör olur
savaþýn kanlý ünüformalarýný giyen
boyun eǧen askerler gibi göreve giden
veda aǧýr adýmlarýný seǧiren sol yanýma
indirir vurucu gücüyle acýmadan sevda
yaǧmurla ýslanan asfaltlý yollarda
uzaklaþýrsýn yazýldýǧý gibi ey veda
artýk demet demet güller vereceǧim
kimse kalmadý,
gözlerine bakabileceǧim biriside
sen de gittin sessizce
yüreǧimi delerek ayrýlýk vidasýyla
çiviler oynadý bir kere, kýrýldý kalbim
en azýndan senin tarafýndan kaç kere
bir fabrika duvarýnda oturan gençler gibi
bilmiyorum bu gece nereye gittiǧini
bildiǧim tek þey vedanýn acý burukluǧuyla
kalbimin delindiǧini
güldürmemiþtin ki,
zaten sen hiç bir zaman beni
artýk aǧlamýyorum,
gözlerimden akan siǧara dumanýnýn rengi
ama ben seni unutmak için sevmedim ki
þimdi anlýyorum,
esas sevdalar yaþanmýyor
þimdi çocuklar bile sustu
uyanýk bir ben kaldým
korkarak gecelerde utangaç utangaç yüüyen
geçip bir türlü gitmedi üzerimden,
hayatýn kara bulutu
hasan hüseyin, 30.06.2009,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.