kabuðun içindeki sedef
deðiþiyor olanca hýzla.
baþ kaldýrýyor,
acýyor, açýlýyor…
bedendeki filizler hurra! Dýþarý
saçýlýyor.
ve öpüyorum deniz kabuklarýný
kimse görmeden, bilmeden
ufacýk.
iþte o dudak…
aþk þiirimin tam kalbinde bir uyak.
ah be bi denem! aðlayak da kalemden mi olak?
Nuray KARAMAN
16.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.