Altý köþeli tarih sahnesinin tam ortasýnda
Yakup’la açýldý perdeler;
Her zamanki cüretkarlýðýyla Yisra’el di Tanrýyla güreþe tutuþan.
Kutsandýlar...
Musa’nýn gözlerinde Menora parlayana kadar
Nil kýyýlarýnda kaderlerine boyun eðerek
piramitlerin sýrlarýna ortaklýk ettiler,
vadedilmiþ topraklarla kutsandýlar ama
yetmedi parýldayan Menora.
Sina’ya vazgeçemedikleri kanlý, kurbanlý altýnlarýyla ihanet ettiler,
dünyanýn altý köþesine sürüldüler
Ýhanetin bedelini
esir kamplarýnda kaybettiklerinin tohumlarýný
nefretle, kinle sulayarak ödediler,
kutsandýlar...
vadedilmiþin ilhakýnda iki soydu ay gibi tutulan.
bir sizden bir bizden hesabýyla
her adýmda bir altýn bir kurban önerdiler,
Kutsanmýþ kinleriyle yürüyerek...
ve bin dokuz yüz kýrk sekiz...
durdu zaman...
altmýþ yýl;
milyonlarca çocuðun,
kýrmýzý yakýþtýrýlarak avuçlarýndan kayan
yaþanmamýþ zamanlarla göz yaþlarýnda dondu.
Buydu uðruna sayýsýz can kurban edilen topraklarýn vadedilmiþliði.
Artýk Tanrý’nýn bile kutsamaz olduðu
Yisra’el
Tarihin sayfalarýnda...
Donmuþ zamanlarda...
çocuklarýn bedenlerinde...
zamanýn gözlerinde idi.
Bitti mi?
Hayýr...
Kana susamýþ bedenlerin birbirini
kutsamasý bitene kadar
devam edecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.