kör gözlerin perde aralarýnda
tükenen zamaný
üretmeye çalýþmak mýdýr?
Yazmak…
o kadar çok þey söylenebilir ki...
aslolan söylemek midir pervasýzca !
yada damýtmak mýdýr ?
kayýtsýzca...
yazmak konuþmak gibidir...
her þey birikir ve týkanýr hani belleðinde
var gibi hissedersin,
bir türlü dýþarý çýkaramazsýn.
Tükenen nefeslerin çaresizliðiyle
Sorgularsýn soluksuz uykusuzluklarýnda...
Sorgular...!
bir kurtulsam derim...
Hani
suyun akmasý gereken yön vardýr!
Akamazsýn...
su gibi.
tersine akar zaman,
beklide ruhtur akan ters yöne…
yön neydi?
ne teraftý ki...?
yada acaba bumuydu
doðru adledilen yön de!
Ben mi anlamýyordum?
inadýna hýzla akmaya çalýþmak...
yada oturup kendimi kurmak
beynimin hüsranlarýnda...
benim düzüme doðru akmakta
ýsrar ettim.
Beni isyanamý götürdü?
yok sanmýyorum!
Peki ya gerçek?
Beni fikirsel tekliðe indirgedi
yada indirgemenin yerine
çoðalttý yalnýzlýðýn göbeðinde...
Þiirin isyankar hallerinde
gerçeklik kavramýný
sorgulamaya korkmuþumdur hep
korktuðum içinde gerçekten kaçmýþýmdýr.
Kaçmak bile bir isyandýr bilir misiniz...
Boyun eðmek ise
sadece yaþamaktýr gerçeðin ta kendisini.
yok ayak diretirsek
kendi gerçekliðim diye
iþte sanýrým o zaman isyan olur...!
Çeliþtim dimi...
Evet !!!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.