KÂBUS

Sabahtan beri içimde esen adeta bir fýrtýna var.
Evin içinde üzerime üzerime geliyor duvarlar.
Göðsümde tuhaf bir sýkýþma, sanki kalbim duracak.
Nedeni mutlaka, dün geceki kâbus rüyam olacak.

Sarayburnu’nda, hep gittiðimiz o kýr kahvesindeydim.
Martlarýn dansýný izleyip, sevdiðimi düþlemekteydim
Aðaçlar ardýnda onu gördüðümde birden içim daraldý.
Çünkü yanýnda koluna girdiði esmer bir delikanlý vardý

Yanýmdan geçerken, baþýný çevirip görmezden geldi.
Hayal mi görüyorum diye dikkatle baktým yanlýþ deðildi.
Felç gelmiþ gibi kalakaldým, dedim ki buna sebep neden?
Böyle davranýyorsa acaba bir hata mý yaptým bilmeden.

Arkalarý bana dönük oturdular köhne tahta masaya
Nispet yapar gibi sokuldu oðlana hiç bakmadý arkaya
Düþünme gücüm kayboldu sanki, öylece bakakaldým.
Aþýk kiþi bu durumda ne yapar diye düþünceye daldým

Gittikçe kabarmakta öfkem, sonunda tüm benliðimi kapladý.
Kýskançlýk sivri hançerini belki yüz kez kalbime sapladý.
Düþündüm, terk etmesi o güzele kýymam için sebep mi?
Sevgimi sýnýyorsa bilmeli, mutlu olmasý benim için yeterli.

Uyandýðýmda ter içindeydim, kalbim deli gibi çarpýyordu.
Vücuduma binlerce iðne batmýþ gibi, caným çok yanýyordu.
Keþke hayatta olsaydý da, baþkasýnda bulsaydý mutluluðu,
Yemim billâh razýydým, öylece uzaklardan severdim onu.

5. Mart. 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: