HAYAL

Sensizliðe mahkum ederek býrakýp de beni,
Tek baþýna gitmenin manasý ne bilemem ki?
Geceler gündüzüm, gündüzler gecem oldu.
Penceremdeki çiçekler bile yastaymýþ gibi,
Ölüm haberini aldýklarýnda ayný anda soldu.

Arkandan gelmek için çok yol denedim.
Rýhtým kenarlarýnda yeþil suya uzandým,
Uçurum tepesinde kuþ olmaya özendim.
O çekti bu tuttu, hep engellediler beni
Yaþama mahkûm ettiler, bir iþ yapar gibi

Tüm yeþiller birlik olmuþ bana seni hatýrlatýr.
Mavi ela kahve göz deðil, içimi yeþil kanatýr.
Bilmezler ki özlemim bitmez tükenmez Hayal.
Nefes aldýðým kuytuda yaþam cehennemi aratýr.
Tanrým, duy artýk sesimi, bu emaneti geri al.


20 –Aralýk- 2008



Sosyal Medyada Paylaşın: