Anlatmak isteyince dertlerimi, Dostlarým bile sýrt çevirdi gitti. Açmak isteyince yüreðimi, Umutlarým da birer birer bitti. Yapayalnýz dolaþtým sokaklarý, Belki de yalnýz ,onlar bana aitti. Dostlarým bile sýrt çevirdi gitti..
Ýstedim hep, emellerim ,dedim.. Emel denizinden bana damla düþtü. Arzuladým , sýnýrsýzca hayal ettim, Bu halime kargalar bile gülüþtü. Sevdim ,sevgilerin en güzeliyle, Gördüklerim belki de bir düþtü. Emel denizinden bana damla düþtü..
Kaldýrýmlara arkadaþlýk ediyorum.. Gökte yýldýzlar görüyor yalnýzlýðýmý. Her sokakta bana ait bir þeyler buluyorum, Onlar biliyor yüreðimden rahatsýzlýðýmý.. Ve türkülere ekliyorum dertlerimi, Unutuyorum bir an olsun bahtsýzlýðýmý. Gökte yýldýzlar görüyor yalnýzlýðýmý..
Kuþlar benim için uçun, bugün havada.. Neden ýzdýrabýmý anlatamýyorum. Herkes gülerken benim gönlüm tasada, Neden yüzüme tebessüm katamýyorum. Ve ben gömülürken içime ,benliðime, Bu sýkýntýyý bir türlü atamýyorum, Neden ýzdýrabýmý anlatamýyorum..
Ömür tükeniyor bir yol bulmalý.. Keder içinde de mutluluða bir yol olmalý. Vefa, dostluk deðerini kaybetmeden, Ýnsanlarýn yüreði sadakatle dolmalý.. Umut azýðýmýz, sevgi rehberimiz, Dileyen dilediði kadar almalý. Keder içinde de mutluluða bir yol olmalý.
...........................................Mürsel Emre DOÐAN Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.