Adý ahmetti..... Kendi mertti..... Sözü yigitti.... Yüzü semada,alný açýk,baþý dikti.... Sýrtanda agýr bir yük... Yüzünde ufak bir tebessüm... Koca bir çýnar gibiydi.... Ne dertleri vardý anlatamadýgý... Çýnar gibi içinde sakladýgý... Uzak sevdasý vardý... Hiç dokunamadýgý... Tertemiz bir yüregi vardý... Dünyanýn kirlenmiþligine inat... Masum sevgiler taþýrdý.... Lekesizdi saflýgý.... Haksýzlýga göz yummaz.... Çaresizlige dayanamazdý.... Adý AHMETTÝ... Kendi mert.... Hiç bilmedi nedir namert...!!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yemyesil_kurbaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.