TENHÂ GÖZLERİM

daðlarýn arasýna saklanmýþ

sessiz vâdiden

esrarlý bahçene düþen

mevsimini þaþýrmýþ

yalnýz bir çiçektim


oysa sen

sabaha çýkmayacak gece

bir tespih böceði

gün açmaz zamanlarýma þimdi

ateþe âþýk pervâneler gibi

sende tükettim kendimi


ne söner sana yüreðimin hasreti

ne de geçer bu tin sýzým

duy beni / bil beni

yürüdüðüm yol ölüm


sessizliðine çýldýrdýðým

ne zaman açýlacak kilit vurduðun

sýr içinde sýrla kaplý dilin



körlenmiþ sevgiye sinen tütsü

sonsuz uyku kokusu

boðazýmda / deliliðin elleri ellerin

düþler / gündüze kurulup geceyle biten


serseri rüzgârýnla sürüklenirken

ordan oraya / sefil

bozguna uðramýþ hayatýmýn

her cephesinde ölü ayak izleri


yanýtýný bilmediðim sorularla

gidip de dönülemeyen yola

düþtüm

menzilinden düþtü gözlerim

toplanmýyor daðýlan içim

yürek vuruþlarýmý çoðaltmýyor

býkkýn bekleyiþlerim


sarkacýný yitiren zaman gözlerin

içimin ýssýzlýðýna dolandý güz düðümün

yankýsý muamma sesinin


hayat sürüklenirken ayaklarýmda

ölüm duvarýna çarpan kendime seyirciyim


çözülmez saçlarýmdan kördüðüm gece

biliyorum karþýlýðý yok bu bekleyiþin

yine de deðiþen yüzünle bile

azaldýkça çoðalansýn bende

duy beni / bil beni / þimdi gel

sonra / vaktini aþmýþ tenhâdýr gözlerim!...


Hâdiye Kaptan

(c)-Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve /veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: